Jest to chwast jary najczęściej wschodzący w pierwszej połowie wiosny (marzec-kwiecień), ale także zimujący (wschody sierpień-wrzesień). Występuje głównie na wilgotnych, próchniczych glebach zasobnych w wapno (czarne ziemie), rzadziej na glebach gliniastych i lżejszych. Jest chwastem azotolubnym. Uciążliwy ze względu na masowe występowanie oraz możliwość wydania do dwóch pokoleń w jednej uprawie. Nie należy do plennych, wydaje około 100 nasion. Nazwy ludowe to: dziobek, dzióbki, mały bodziszek, tańcówka.
Rośliny wysokości 10–50 cm. Mają pokrój rozety z centralnie wyrastającym kwiatostanem, który jest najwyższą częścią rośliny.
Rośliny młode (siewka) – liścienie nerkowate długości 4–5 mm i szerokości 8–9 mm; u nasady z głębokim, sercowatym, a na szczycie małym wycięciem, od spodu czerwonawe z krótkimi włoskami, wyraźny nerw środkowy; osadzone na do trzykrotnie dłuższych od blaszki (30 mm) ogonkach, na dole czerwonawo nabiegłych. Pierwszy liść okrągły, średnicy około 10–12 mm, dłoniasty, siedmioklapowy; nerwy cienkie, dłoniasto rozchodzące się od nasady ogonka. Kolejne liście długości 30–50 mm. Blaszki liściowe i ogonki pokryte gęstymi włoskami.
Bodziszka można zwalczać herbicydami wymienionymi poniżej:
