Z ekonomicznego punktu widzenia chwasty mają niekorzystny wpływ na rośliny uprawne. Konkurują z nimi o składniki pokarmowe, wodę oraz światło. Poszczególne gatunki chwastów pobierają z gleby mikro- i makroelementy, wpływają na przesuszanie gleby oraz zmniejszają asymilację roślin, które są zacienione chwastami. Zwalczanie chwastów jest gwarantem uzyskania wysokich plonów.
Żywiciele chorób i szkodników
Niektóre chwasty należą do żywicieli szkodników żerujących na roślinie uprawnej. W rzepaku są to chwasty z rodziny kapustowatych. Do najbardziej popularnych należą: gorczyca, rzodkiew, stulicha, stulisz, tasznik, tobołki. Są to gatunki żywicielskie kiły kapusty. Nawet jeśli nie stanowią bezpośredniego zagrożenia (konkurencji dla rzepaku), należy je zwalczać we wszystkich innych uprawach na stanowiskach, na których wystąpiła kiła.
Utrudniony zbiór
Niektóre chwasty o łodygach płożących i wznoszących się (przytulia czepna) czy wręcz oplatających (powój polny) kładą się na łanach, owijają rośliny, znacznie utrudniając, a czasami wręcz uniemożliwiając zbiór. Podobne kłopoty sprawia wiele roślin wytwarzających duże ilości zielonej masy. Inny problem stwarzają rośliny o grubych, często zdrewniałych łodygach, z którymi nie mogą sobie poradzić zbyt słabe sekcje tnące różnych maszyn rolniczych przeznaczonych do zbioru.
Szkodliwe nasiona
Chwasty szkodzą także w sposób pośredni. Niektóre rośliny łąk i pastwisk zawierają związki alkaloidowe, które są toksyczne dla zwierząt gospodarskich. Niebezpieczne są również niektóre nasiona chwastów. Obecne w materiale siewnym stanowią źródło dalszego zachwaszczania pól bądź zwiększają koszty produkcji związane z koniecznością doczyszczenia materiału siewnego. Jeżeli znajdują się w nasionach przeznaczonych na paszę dla zwierząt gospodarskich, mogą powodować ich zatrucia, a jeśli przechodzą nieuszkodzone przez przewód pokarmowy, dostają się wraz z obornikiem na pola, stanowiąc źródło powtórnego zachwaszczenia.
Zwalczanie chwastów
Brak ochrony przed chwastami powoduje straty w plonie nawet do 15%, a w przypadku masowego występowania chwastów do 25%. W Polsce około 50% plantacji rzepaku ozimego jest zachwaszczona w stopniu dużym lub bardzo dużym, na których pokrycie gleby przez chwasty wynosi nawet 50-60%. Na taki stan ogromny wpływ ma bank nasion chwastów w glebie oraz sposób uprawy rzepaku – siew w szerokiej rozstawie rzędów.
