Rzepak jest wyjątkowo wymagającą uprawą. Każde zaniedbanie terminu siewu, nawożenia czy ochrony roślin prowadzi do straty plonu. O powodzeniu uprawy rzepaku ozimego decyduje przede wszystkim poprawna i wykonana w odpowiednim terminie agrotechnika.
Najważniejszym zabiegiem decydującym o wysokości i jakości plonów jest siew. Determinuje on wzrost i właściwy pokrój roślin rzepaku przed zimą oraz wpływa na efektywność pozostałych czynników plonotwórczych. Rzepak ozimy jest rośliną bardzo wrażliwą na termin siewu, który powinien być tak dobrany, aby jesienią rośliny mogły wytworzyć rozetę o 8–12 liściach, szyjkę korzeniową grubości powyżej 5 mm, pąk wierzchołkowy wyniesiony maksymalnie do 3 cm i długi korzeń palowy.
Należy pamiętać, że plon rzepaku kształtuje się już jesienią poprzez zawiązki pędu głównego i pędów bocznych – ich wytworzenie o tej porze roku gwarantuje wysokie i stabilne plonowanie nasion. Na odpowiednie wytworzenie rozety i korzenia roślina rzepaku potrzebuje od 75 do 85 dni wegetacji, o średniej temperaturze dobowej powyżej 5˚C. We wrześniu i październiku średnie temperatury dobowe są niższe, a noce chłodniejsze. W konsekwencji opóźnienie wysiewu nasion opóźnia wschody rzepaku i wydłuża jego rozwój. Na ogół takie warunki termiczne panują w drugiej połowie sierpnia i we wrześniu. Wzrost roślin rzepaku jest już wolniejszy w październiku i listopadzie. W tym okresie rośliny powinny się uodporniać na ujemne temperatury panujące zimą.
Optymalny termin siewu rzepaku zależy od regionów kraju, które różnią się poziomami średnich temperatur i długością okresu wegetacji. Jednak w ostatnich latach znaczenie optymalnego terminu siewu zmalało z powodu „ciepłych zim”, np. w Wielkopolsce podczas łagodnych zim rzepak wysiany nawet po 5 września plonował stabilnie. Na opóźnienie siewu mniej wrażliwe są odmiany mieszańcowe, które mają lepszy wigor.
Jak wyglądają rośliny w różnych terminach siewu?
