Regulatory wzrostu stosuje się na plantacjach rzepaku, intensywnie nawożonych azotem. Celem stosowania regulacji jest zahamowanie wzrostu roślin, a w efekcie zapobieganie wyleganiu, zwiększenie liczby rozgałęzień i łuszczyn na jednej roślinie, co korzystnie wpływa na plonowanie rzepaku.
Czas stosowania regulatorów wzrostu często pokrywa się z terminem stosowania niektórych herbicydów. Należy jednak pamiętać, że regulatory wzrostu bezpośrednio ingerują w rozwój rzepaku. Dlatego też z wykorzystywaniem tego typu mieszanin należy być bardzo ostrożnym.
Zabiegi wiosenne rozpoczyna się, gdy rzepak znajduje się w fazie początku wzrostu łodygi (BBCH 30). Techniczne zasady stosowania są podobne jak w przypadku zabiegów jesiennych. Nie zaleca się wykonywania zabiegów na plantacjach silnie zachwaszczonych, ponieważ skrócenie wzrostu roślin może stworzyć lepsze warunki dla rozwoju chwastów. Zwalczanie chwastów powinno się przeprowadzić przed zabiegami hamującymi wzrost rzepaku. Termin stosowania regulatorów wzrostu często pokrywa się ze stosowaniem niektórych herbicydów. Należy jednak pamiętać, że regulatory wzrostu bezpośrednio ingerują w rozwój rośliny chronionej. Stosowane łącznie z herbicydami absorbują ich substancję czynną i kierują ją bezpośrednio do strefy wzrostu rośliny, co może spowodować zakłócenie jej rozwoju. Z wykorzystywaniem tego typu mieszanin należy być bardzo ostrożnym – wcześniej niesprawdzonych, nie należy stosować!
Dobrym rozwiązaniem dla ochrony rzepaku oraz zachowania optymalnego pokroju roślin jest stosowanie środków grzybobójczych, będących zarazem regulatorami wzrostu. Preparaty te chronią rzepak przed chorobami, takimi jak: sucha zgnilizna kapustnych, czerń krzyżowych czy szara pleśń, jednocześnie zapobiegając wyrastaniu roślin w okresie jesiennym, natomiast wiosną powodują wzmocnienie oraz skrócenie łodyg.
Spośród substancji czynnych mających charakter regulatorów wzrostu w terminie wiosennym można wykorzystać chlorek mepikwatu. Ponadto w terminie wiosennym na pokrój roślin działają substancje czynne, takie jak: difenokonazol, paklobutrazol, metkonazol i trineksapak etylu. Możliwe jest łączone zastosowanie regulatorów z insektycydami, herbicydami, przy czym zawsze trzeba sprawdzać etykiety preparatów.
| Wiosna: BBCH 30–35 (od początku wydłużania pędu do widocznych 5 międzywęźli) | |||||
| redukcja wysokości roślin | |||||
| Invister 300 SL | chlorek mepikwatu | 0,6–0,7 l/ha | W celu jednoczesnego zwalczania chorób rzepaku (sucha zgnilizna kapustnych, czerń krzyżowych) środki zaleca się stosować w mieszance zbiornikowej z preparatem: Bukat, Venturo lub Ambrossio 500 SC. | ||
| Mepik 300 SL | |||||
| Regulato 300 SL | |||||
| Wiosna: BBCH 30–53 (od początku wydłużania pędu do fazy zielonego pąka) | |||||
| regulacja wzrostu i rozwoju rzepaku | |||||
| Paclodifenin 375 SC | difenokonazol, paklobutrazol | 0,5 l/ha | Stosować w rzepaku ozimym. Zapobiega suchej zgniliźnie kapustnych i czerni krzyżowych. | ||
| Paklo D 375 SC | |||||
| Paklodif 375 SC | |||||
| regulacja wzrostu i rozwoju; ograniczanie suchej zgnilizny kapustnych oraz czerni krzyżowych | |||||
| Taxon 375 SC | difenokonazol, paklobutrazol | 0,5 l/ha
| Środek stosować jednorazowo zapobiegawczo, w celu skrócenia oraz wzmocnienia pędów roślin (zapobieganie wyleganiu) i do ochrony przed chorobami grzybowymi. Interwencyjnie po wystąpieniu pierwszych objawów chorób. | ||
| Topen 375 SC | |||||
| Toprex 375 EC | |||||
| Trident 375 SC | |||||
| Wiosna: BBCH 30–69 (od początku wydłużania pędu do końca fazy kwitnienia) | |||||
| polepszenie kondycji roślin, zalecany zwłaszcza w przypadku przymrozków, suszy, uszkodzeń spowodowanych środkami ochrony roślin lub nawozami | |||||
| Asahi SL | nitrofenole | 0,6 l/ha | W sezonie stosować maksymalnie 2 razy. | ||
| Wiosna: BBCH 31–59 (faza wydłużania pędu głównego – widoczne pierwsze międzywęźle, do początku kwitnienia rzepaku) | |||||
| skrócenie łodyg i usztywnienie roślin, zapobieganie wyleganiu | |||||
| Magnello 350 EC | difenokonazol, tebukonazol | 0,8 l/ha | Stosować w rzepaku ozimym. Zapobiega suchej zgniliźnie kapustnych. | ||
| Wiosna: BBCH 32–35 (początek fazy wydłużania się pędu głównego) | |||||
| wpływ na zmianę pokroju roślin, zahamowanie wzrostu łodygi, co w efekcie prowadzi do zwiększenia plonu nasion | |||||
| Caryx 240 SL | chlorek mepikwatu, metkonazol | 1,0–1,4 l/ha | Stosować w rzepaku ozimym. Zapobiega suchej zgniliźnie kapustnych, czerni krzyżowych i szarej pleśni. | ||
| BBCH 39–55 (od fazy wzrostu/wydłużania pędu głównego do końca fazy rozwoju pąków kwiatowych na głównym kwiatostanie) | |||||
| skrócenie łodyg i usztywnienie roślin, zapobieganie wyleganiu | |||||
| Meros 250 EC | trineksapak etylu | 1,5 l/ha | Stosować w rzepaku ozimym i jarym. Nie powoduje redukcji długości korzeni i masy Stosowanie w uprawach małoobszarowych na odpowiedzialność użytkownika. | ||
| Midas Duo 250 EC | |||||
| Power Grain 250 EC | |||||
| Tri-Turbo 250 EC | |||||
Źródło: Integrowana Ochrona Rzepaku, Rapool 2021
