System korzeniowy rzepaku kształtuje się już jesienią, tworząc tym samym fundament pod przyszły plon. Prawidłowo rozwinięty rzepak w okresie jesiennym ma od 8 do 12 liści, grubą szyjkę korzeniową (około 1 cm) oraz głęboko sięgający palowy system korzeniowy (co najmniej 25 cm). Taki rozwój rzepaku zapewnia zarówno zbudowanie podstawowej struktury plonu, tj. zawiązków przyszłych liści, rozgałęzień bocznych, jak i kwiatostanów już w okresie jesiennym, co jest warunkiem uzyskania wysokich plonów nasion oraz dużą odporność na wymarzanie oraz prawidłową regenerację roślin po zimie. Jeżeli rośliny są za słabo rozwinięte i w dodatku niedożywione, to mają słaby system korzeniowy, występuje u nich także opóźnione wytwarzanie zawiązków rozgałęzień i ograniczone jest zawiązywanie kwiatostanów (na bardzo słabo rozwiniętych plantacjach procesy te występują dopiero na wiosnę, co znacznie ogranicza potencjał plonotwórczy roślin).
Na wiosnę korzenie rzepaku przyrastają do początku kwitnienia roślin. Rzepak ma palowy system korzeniowy, który może sięgać nawet 3 m w głąb profilu glebowego. Na całej jego powierzchni znajduje się drobne korzonki boczne. W fazie kwitnienia rośliny wykazują największe zapotrzebowanie na wodę. Prawidłowo rozwinięty system korzeniowy zapewnia roślinom swobodne pobieranie składników pokarmowych oraz wody, zabezpiecza roślinę przed negatywnymi skutkami działania wielu stresów (np. suszy). Prawidłowy rozwój systemu korzeniowego i jest bardzo ważny. Należy o tym pamiętać, gdyż błędów popełnionych jesienią nie da się naprawić wiosną.
Prof. Witold Szczepaniak z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu podczas Panoramy Pól organizowanej przez Timac Agro w Śremie ocenia rozwój systemu korzeniowego rzepaku w okresie po kwitnieniu.
