Zbiór rzepaku powinno się przeprowadzić z możliwie najniższymi stratami. Dlatego jeszcze przed wjechaniem maszyny w pole należy ocenić stan plantacji roślin.
Oceniając plantację rzepaku przed zbiorem, należy brać pod uwagę stopień dojrzałości roślin, zachwaszczenia uprawy i jej zagęszczenie, jak również pochylenie łanu. Gęstego i pochylonego łanu nie powinno kosić się „pod włos”, ponieważ mogą temu towarzyszyć duże straty nasion. Ich zredukowanie może być również efektem innych działań, zmierzających do wyrównania stopnia dojrzałości roślin, m.in. przez przeprowadzenie desykacji związanej z aplikacją odpowiednio dobranego preparatu chemicznego. Szczegółowa ocena ułatwi dobór odpowiedniej technologii zbioru oraz parametrów roboczych zespołów w wykorzystywanych podczas niego maszynach.
Do wyboru mamy dwie technologie przeprowadzania zbioru rzepaku: jedno- i dwuetapowa. Pierwsza z nich uwzględnia wykorzystanie kombajnu zbożowego, którym bezpośrednio z pnia zbiera się plon roślin. Natomiast druga obejmuje koszenie roślin na pokosy, a następnie ich podbieranie połączone z omłotem za pomocą odpowiednio dostosowanego kombajnu zbożowego. Zbiór dwuetapowy jest szczególnie zalecany w przypadku znacznego zróżnicowania dojrzewania roślin, co może być skutkiem mozaikowatości gleb pod uprawę rzepaku, nierównomiernego nawożenia azotowego, a także nieuregulowanych stosunków wodnych. Metoda ta jest cennym rozwiązaniem na plantacjach z wtórnym zachwaszczeniem i w warunkach przerastania chwastami wyległego rzepaku.
Dokładność mechanicznego zbioru rzepaku w istotny sposób zależy od cech odmianowych, głównie równomierności dojrzewania i tolerancji na opóźniony termin zbioru, a także odporności na wyleganie, wysokości położenia plonujących rozgałęzień nad powierzchnią gleby, jak również odporności na pękanie łuszczyn w połączeniu z osypywaniem nasion. Kluczowe ogniwo w osiąganiu wysokiej jakości zbioru stanowi tym samym dobór odpowiedniej odmiany rzepaku do uprawy w danych warunkach klimatyczno-glebowych. Wsiewając określoną odmianę roślin, trzeba na ogół liczyć się z koniecznością zastosowania odpowiedniej technologii zbioru, aby pozyskaniu masy nasion towarzyszyły możliwie najmniejsze straty.
Główne wyzwania w hodowli rzepaku, zmierzają do uzyskania odmian, które będą mogły sprostać obecnym wymaganiom w uprawie. W wyniku prac hodowlanych prowadzonych od wielu lat w firmie Rapool, udało się uzyskać odmiany równomierne dojrzewające z odpornością na wyleganie i pękanie łuszczyn.
TEMPTATION F1 to odmiana, która średniowcześnie kwitnie i dojrzewa. Przy tym warto zwrócić uwagę na bardzo szybkie wypełnianie łuszczyn, równomierne dojrzewanie i szybkie oddawanie wody co ułatwia zbiory i zmniejsza ryzyko strat. Rośliny średniej wysokości, odporne na wyleganie.
CROTORA F1 to najnowsza propozycja odmiany z podwyższoną odpornością na najczęściej występujące rasy kiły kapustnych. Wpisana do Krajowego Rejestru Odmian w styczniu 2020 roku. Rośliny średniej wysokości, odporne na wyleganie. Jest to odmiana równomiernie dojrzewająca w strukturze łanu.
DUKE F1 to odmiana tolerancyjna na okresowe susze. Posiada także wysoką odporność na pękanie łuszczyn i osypywanie się nasion (pod shatter resistance), co zapewnia ochronę plonu w przypadku wystąpienia niekorzystnych warunków pogodowych oraz wydłuża okres optymalnego zbioru nawet do 7–9 dni. Rośliny średniej wysokości, odporne na wyleganie i łatwe w omłocie. DUKE F1 wcześnie rozpoczyna kwitnienie i średniowcześnie dojrzewa.
PRINCE F1 to odmiana zalecana do uprawy na stanowiskach od średnich do bardzo dobrych. Odmiana w typie kompaktowym. Rośliny średniej wysokości, odporne na wyleganie.
ATORA F1 to odmiana mieszańcowa. Charakteryzuje się stabilnym plonowaniem, niezależnie od warunków klimatycznych, tolerancyjna na okresowe susze. Odmiana średniowczesna w kwitnieniu oraz średniopóźna w szybkości dojrzewania.
