Na początku marca na roślinach rzepaku zaobserwowano pojedyncze ogniska suchej zgnilizny kapustnych.
Objawy suchej zgnilizny na liściach i łodygach to jasnobrązowe lub beżowe owalne plamy z czarnymi kropki, niekiedy z chlorotyczną lub brunatną obwódką. Na szyjce korzeniowej ciemnobrunatne plamy, które stopniowo się pogłębiają, korkowacieją i murszeją, w okresie dojrzewania dochodzi w tym miejscu do wyłamywania się łodyg.
Źródło i rozwój infekcji
Źródłem infekcji są resztki pożniwne, na których tworzą się owocniki, a te są rozsiewane przez wiatr na duże odległości i infekują liście. Na porażonych tkankach patogen tworzy małe, czarne owocniki z zarodnikami konidialnymi) rozprzestrzenianymi na niewielką odległość i powodującymi wtórne infekcje. Grzyb po porażeniu liścia przerasta jego tkanki, następnie ogonek liściowy i wrasta do podstawy pędu. Źródłem porażenia mogą być również nasiona, samosiewy i chwasty z rodziny kapustowatych.
Szkodliwość
Porażone liście mają utrudnione procesy asymilacji i są źródłem choroby dla innych organów. Zainfekowanie szyjki korzeniowej prowadzi do zakłóceń w przewodzeniu substancji pokarmowych i wody, zwiększa skłonność do wylegania, a także wpływa na znaczące obniżenie wielkości i jakości uzyskanego plonu.
Próg ekonomicznej szkodliwości
Wiosną 10 (15)% roślin z pierwszymi objawami.
Metody i terminy zwalczania
Ograniczaniu występowania choroby sprzyjają właściwa agrotechnika (prawidłowe zmianowanie, dokładne i głębokie przyoranie resztek pożniwnych), izolacja przestrzenna, prawidłowa gęstość siewu, racjonalne nawożenie, ochrona roślin przed uszkodzeniem oraz zwalczanie szkodników. Istnieje możliwość doboru odmian o podwyższonej odporności oraz zwalczania patogena za pomocą fungicydów. Zabieg wiosenny należy wykonać w momencie ruszenia wegetacji.
